Ang pagiging kuntento...

“Sa likod ng isang relasyon ay ang mga taong hindi makuntento kahit may minamahal na.”

Sa buhay ngayon ng tao sa ating lipunan o maging sa buong daigdig, ay may kanya-kanyang minamhal. Ngunit bakit hindi sila makuntento rito? Marami sa atin ngayon ang naghihintay ng kanilang mamahalin at marami rin naman sa atin ang meron nang niyayakap ngunit may halang pa rin silang nararanasan. Ano ba talaga ang saysay ng pagmamahal kung ang iba ay hindi naman makuntento sa kanilang buhay pag-ibig? Siguro’y ang pag-ibig para sa kanila ay nagsilbi lamang na panandaliang aliw at kasiyahan sa isang laro. Sabi nga nila, pagkahaba-haba man ng prusisyon ‘eh, sa simbahan din magtatapos. Para sa akin, ang pahayag na ito ay hindi kapani-paniwala kasi ang buhay ng tao ngayon, marami nga ang nagkakaroon ng mga kasintahan ngunit nagkakatulyan ba sila hanggang sa huli? Lahat tayo ay may kaniya-kaniyang uri ng pagmamahal at lahat tayo ay may iba’t-ibang paraan upang mag-umapaw ito.

Ang pag-ibig ay isa sa mga mahahalagang bagay sa mundo, lalong-lalo na sa buhay ng tao ngayon. Kahit saang sulok ng lugar ka mapadpad, makikita mo ang hawakan ng kamay, halikan, kulitan, at harutan ng mga magkasintahan. Ngayong lumalaganap ang karukhaan sa ating bansa, marami tuloy ang hindi nakararamdam ng pag-ibig na dapat ay iniaalay sa kanila. Ang mga batang walang muwang na makikita sa kalye na namamalimos at nagugutom dahil sa kapabayaan ng kanilang mga magulang ay nangangailangan ng isang pag-ibig na nag-uumapaw. Ang mgat taong may marupok na katawan at salat sa yaman ay nangangailangan ng pagmamahal sa kanilang buhay na tutulong sa kanila upang makatighaw sa nararanasang sakit ng tanikalang nakakabit sa kanilang mga paa na humahatak sa kanila sa landas ng kasamaan. Marami sa atin ngayon ay hindi alam ang ibig sabihin ng pag-ibig. Para sa iba, ang pag-ibig ay sadyang isang maliit na bagay na kapag ikaw ay tinamaan talagang sasakyan mo nalang ng may katapatan ngunit may kahalong pagdududa at panibugho. Ano nga pala ang koneksyon ng paksang ito sa pamagat ko?

Ikinabit ko ang paksang ito sapagkat nais kong iparating sa mga taong may minamahal ngunit hindi naman makuntento rito na ang pag-ibig ay sadyang ganyan, kailangan ng tiwala sa isa’t-isa upang magkaroon ng isang matibay at matatag na samahang hindi mapipigtal ng kahit sinong magbalak na pumuksa rito. Sa lahat ng nakararanas ng ganitong problema, lagi niyong pakatatandaan na ang buhay pag-ibig, kung gusto mo talagang makuntento, kailangan ng tiwala at katapatan.